а҆рхїере́овъ
а҆рхїере́овъ [архиереов]
СЦРЯ ‹архіере́евъ ⁄ архіере́овъ› ‹а›, ‹о›, прит. ▸ Принадлежащій архіерею. ◂ Введоша его во дворъ архіереовъ. Лук. XXII. 54.□
Фл ‹Архиереев›, ‹архиереов›. Совр. нет. ▸ Принадлежащий архиерею. ◂ Супр., 471, 28. Алекс.
ГлтНЗ (ἀρχιερέως, summi sacerdotis) – архиереев. Мф 26:51□ ᲂу҆да́ри раба̀ а҆рхїере́ова.
Дерив Притяж. к а҆рхїере́й
чс 9 ЕВ=4 ЕВБ=4
gr архіере́овъ: A,poss; brev,sg,m,nom/acc