безпꙋ́тный

безпꙋ́тный [безпутный]

Фл ‹Беспутный›. ▸ Бездорожный, непроезжий (совр. нет); легкомысленный беспорядочный, развратный (дрр. нет). ◂ Супр., 289, 17. Палея Толк., 1177 г., 12.≈

чс *

gr безпу́тный: A; :