благолюбе́зный

благолюбе́зный [благолюбезный]

Фл ‹Благолюбезный›, ‹благолюбезно›. Совр. нет. ▸ Приятный. ◂ ВМЧ, Дек., 112.

чс *

gr благолюбе́зный: A; :