богосла́вный

богосла́вный [богославный]

СЦРЯ ‹богосла́вный› ‹ая›, ‹ое›, — ‹венъ›, ‹вна›, ‹о›, пр. Церк. ▸ Прославленный Богомъ. ◂ Славлю тя присно, богославная. Мин. мѣс. Янв. 4.

чс *

gr богосла́вный: A; :