богоѻбра́дованный
богоѻбра́дованный [богообрадованный]
Фл ‹Богообрадованный›. Совр. нет. ▸ Получивший радость от бога. ◂ Мол. Влад. Мон., 85.
чс *
gr богообра́дованный: A; :
богоѻбра́дованный [богообрадованный]
Фл ‹Богообрадованный›. Совр. нет. ▸ Получивший радость от бога. ◂ Мол. Влад. Мон., 85.
чс *
gr богообра́дованный: A; :