богоѻбра́дованный

богоѻбра́дованный [богообрадованный]

Фл ‹Богообрадованный›. Совр. нет. ▸ Получивший радость от бога. ◂ Мол. Влад. Мон., 85.

чс *

gr богообра́дованный: A; :