бре́ннѡ [бренно]
Фл ‹Бренный›, ‹бренно›. ▸ Легко разрушаемый, тленный, непрочный; переходящий; глиняный (совр. нет). ◂ Супр., 506, 23. ВМЧ, Дек., 253.
Дерив Нар. к бре́нный
чс -
См. бре́нный: