возмѣрѧ́тисѧ

возмѣрѧ́тисѧ [возмерятися]

СЦРЯ ‹возмѣря́ться› ‹ря́юсь›, ‹ря́ешься›; ‹возмѣ́риться›, гл. стр. Церк. ▸ Быть возмѣряему. ◂ Въ нюже мѣру мѣрите, возмѣрится вамъ. Матѳ. VII. 2.

Фл ‹Возмерятися›, ‹возмеритися›. Совр. нет. ▸ Страд. к ‘возмеряти’, ‘возмерити’. ◂ Мар. Остр., Мф., 7, 2.

Дерив Возвр. к возмѣрѧ́ти

Дерив Несов. вид к возмѣ́ритисѧ

чс *

gr возмѣря́тися: V,ipf,intr,med; :