возмѣрѧ́тисѧ
возмѣрѧ́тисѧ [возмерятися]
СЦРЯ ‹возмѣря́ться› ‹ря́юсь›, ‹ря́ешься›; ‹возмѣ́риться›, гл. стр. Церк. ▸ Быть возмѣряему. ◂ Въ нюже мѣру мѣрите, возмѣрится вамъ. Матѳ. VII. 2.□
Фл ‹Возмерятися›, ‹возмеритися›. Совр. нет. ▸ Страд. к ‘возмеряти’, ‘возмерити’. ◂ Мар. Остр., Мф., 7, 2.
Дерив Возвр. к возмѣрѧ́ти
Дерив Несов. вид к возмѣ́ритисѧ
чс *
gr возмѣря́тися: V,ipf,intr,med; :