возшꙋмѣ́ти

возшꙋмѣ́ти [возшумети]

СЦРЯ ‹возшумѣ́ть› гл. ср. ▸ Начать шумѣть. ◂

Фл ‹Восшуметь›. Совр. устар. ▸ Зашуметь. ◂ Жит. Варл. П., 32.

САР-1 ‹Возшумѣ́ть›, мѣ́лъ, млю. гл. ср. нед.
Громко начать шумѣть.
‹Возшумѣша и смятошася воды›. Псал. LXXXII. 3.
→САР-1 т.6, с.924

чс *

gr восшумѣ́ти: V,pf,intr; :

См| восшꙋмѣ́ти