возшꙋмѣ́ти
возшꙋмѣ́ти [возшумети]
СЦРЯ ‹возшумѣ́ть› гл. ср. ▸ Начать шумѣть. ◂
Фл ‹Восшуметь›. Совр. устар. ▸ Зашуметь. ◂ Жит. Варл. П., 32.
САР-1 ‹Возшумѣ́ть›, мѣ́лъ, млю. гл. ср. нед.
Громко начать шумѣть.
‹Возшумѣша и смятошася воды›. Псал. LXXXII. 3.□
→САР-1 т.6, с.924
чс *
gr восшумѣ́ти: V,pf,intr; :
См| восшꙋмѣ́ти