воскорми́тисѧ

воскорми́тисѧ [воскормитися]

Фл ‹Воскормляти(ся)›, ‹воскормити(ся)›. Совр. нет. ▸ Вскармливать(ся), выращивать(ся). ◂ ВМЧ, Окт., 409. Прол. Апр., 17.

чс -

См. воскорми́ти:, воскормлѧ́тисѧ