горба́тый

горба́тый [горбатый]

САР-1 ‹Горба́тый›, тая, тое. ‹Горба́тъ›, та, то. прил.
Имѣющій горбъ.
‹Или горбатъ, или гноеточивъ очима›. Лев. XXI. 20.
‹Горбатой человѣкъ›.
‹Горбатая спина›.
‹Горбатаго исправитъ могила, а упрямаго дубина›.
→САР-1 т.2, с.237

чс *

gr горба́тый: A; :