долгожи́зненный

долгожи́зненный [долгожизненный]

Фл ‹Долгоживотный›, ‹долгожительный›, ‹долгожизненный›, ‹долгожитный›. Совр. нет. ▸ Долго живущий, долговечный. ◂ Прем. Сол., 3, 1617. Микл.

чс *

gr долгожи́зненный: A; :