кровоточи́ти

кровоточи́ти [кровоточити]

Фл ‹Кровоточить›. ▸ Выделять, источать кровь; страдать кровотечением. ◂ Супр., 392, 18. Усп. сб. 196 а 20–21.

чс *

gr кровоточи́ти: V,ipf,intr; :