кровоточи́ти
кровоточи́ти [кровоточити]
Фл ‹Кровоточить›. ▸ Выделять, источать кровь; страдать кровотечением. ◂ Супр., 392, 18. Усп. сб. 196 а 20–21.
чс *
gr кровоточи́ти: V,ipf,intr; :
кровоточи́ти [кровоточити]
Фл ‹Кровоточить›. ▸ Выделять, источать кровь; страдать кровотечением. ◂ Супр., 392, 18. Усп. сб. 196 а 20–21.
чс *
gr кровоточи́ти: V,ipf,intr; :