кїнѡни́къ

кїнѡни́къ [киноник]

Фл ‹Киноник›, ‹кенаник›. Совр. нет. ▸ Стих, который поется на литургии во время причащения. ◂ Пат. Печ., 181, 80.

чс 1 ТрП=1

gr кінѡні́къ: S,m,inan; sg,nom/acc

См| кїнони́къ кїнѡні́къ