льсти́вный

льсти́вный [льстивный]

od ложный, коварный

СЦРЯ ‹льсти́вный› ‹ая›, ‹ое›, — ‹венъ›, ‹вна›, ‹о›, пр. ▸ Заключающій въ себѣ лесть. ◂ Льстивный языкъ.

Фл ‹Льстивный›, ‹льстивно›, ‹льстивне›. Совр. нет. ▸ Коварный, льстивый; блуждающий. ◂ Панд. Ант. XI в., 63. Сл. Гр. Ц., 74.

чс *

gr льсти́вный: A; :