любои́стинный

любои́стинный [любоистинный]

Фл ‹Любоистинный›, ‹любоистинне›. Совр. нет. ▸ Любящий истину. ◂ Г. Фирсов, 167. Мин. Янв., 30.

чс -

См. любои́стиннѣ: