напра́витисѧ

напра́витисѧ [направитися]

СЦРЯ ‹направля́ться› ‹ля́юсь›, ‹ля́ешься›; ‹напра́виться›, 1) гл. воз. ▸ Принимать направленіе. ◂ Непріятель направляется къ городу. 2) стр. ▸ Быть направляему. ◂

чс 2 МнК=1 ТрП=1

gr напра́витися: V,pf,intr,med; inf