началоро́дный

началоро́дный [началородный]

od первоначальный

СЦРЯ ‹началоро́дный› ‹ая›, ‹ое›, пр. Церк. ▸ Бывшій въ началѣ человѣческаго рода. ◂ Міръ избавляя началородныя клятвы. Ирмол. гл. 4, пѣсн. 4.

Фл ‹Началородный›. Совр. нет. ▸ Родоначальный. ◂ Ирм., гл. 4, п. 4.

Алекс ‹началоро́дный› и ‹началороди́тельный›, ая, ое, начальникъ рода, или первородный. По приличію сказуется о Адамъ всеобщемъ праотцѣ. Мим: мѣс: Новемвр: 18.

чс *

gr началоро́дный: A; :