наꙋча́емый [научаемый]
ГлтНЗ ‹наꙋча́емь› (κατηχούμενος, institutus) – научаемый. Рим 2:18□ наꙋча́емь ѿ зако́на (научаясь из закона).
чс 3 Проч=2
gr науча́ти: V,ipf,tran; partcp,praes,pass,plen,sg,m,nom/acc
См| наꙋча́ѧй наꙋча́ти