непреста́емый

непреста́емый [непрестаемый]

Фл ‹Непрестаемый›. Совр. нет. ▸ Беспрестанный. ◂ Флавий, Пол. Иер., I, 144.

Алекс ‹непрестае́мый›, ая, ое, тоже что непрестанный. 2 Петр: 2. 14.

ГлтНЗ (ἀκατάπαυστος, qui cessare nesciat) – непрестанный, непрестающий; постоянный. 2Пет 2:14 ѻ҆́чи и҆мꙋ́ще и҆спо́лнь блꙋдодѣѧ́нїѧ и҆ непреста́емагѡ грѣха̀.

чс *

gr непреста́емый: A; :