непреста́емый
непреста́емый [непрестаемый]
Фл ‹Непрестаемый›. Совр. нет. ▸ Беспрестанный. ◂ Флавий, Пол. Иер., I, 144.
Алекс ‹непрестае́мый›, ая, ое, тоже что непрестанный. 2 Петр: 2. 14□.
ГлтНЗ (ἀκατάπαυστος, qui cessare nesciat) – непрестанный, непрестающий; постоянный. 2Пет 2:14□ ѻ҆́чи и҆мꙋ́ще и҆спо́лнь блꙋдодѣѧ́нїѧ и҆ непреста́емагѡ грѣха̀.
чс *
gr непреста́емый: A; :