неразрꙋша́емый

неразрꙋша́емый [неразрушаемый]

Алекс ‹неразруша́емый›, ая, ое, неподлежащій тлѣнію, разрушенію. Евр: 7. 16.

САР-1 ‹Неразруши́мый›, и ‹Неразруша́емый›, мая, мое. прил.
Неподверженный, неподлежащій разрушенію.
‹Но по силѣ живота неразрушаемаго›. Евр: VII. 16.
→САР-1 т.5, с.230

ГлтНЗ (ἀκατάλυτος indissolubilis) – нeподлежащий разрушению, тлению: непрестающий. Евр 7:16 но по си́лѣ живота̀ неразрꙋша́емагѡ (но по силе жизни непрестающей).

чс 1 ТрЦ=1

gr неразруша́емый: A; plen,sg,m,nom/acc