неѡбыме́нный
неѡбыме́нный [необыменный]
Св ‹необыме́нный› — необъятый разумом, недоступный для разумения.
Фл ‹Необыменный›, ‹необъименный›. Совр. нет. ▸ Необъятный. ◂ ВМЧ, Сент., 395—396.
чс 7 МнО=1 МнК=1 СлП=1 Акф=1
gr неѡбыме́нный: A; plen,sg,m,nom/acc
См| неѡб̾име́нный