претещѝ

претещѝ [претещи]

Фл ‹Претекати›, ‹претещи›. Совр. нет. ▸ Опережать; миновать, проходить. ◂ Супр., 458, 13; 131, 16. Прем. Сол., 5, 9.

Алекс ‹претещи›, каю, еши, перебѣжать. Соб: лист: 66 на об.

САР-1 ‹Претека́ю›, ешь, прете́къ, претеку̀, ка́ть, прете́чь. гл. ср. Сл. *
Прехожду, миную.
‹Преидоша вся она яко сѣнь, и яко вѣсть претекающая›. Прем. Солом. V. 10.
‹Претечь поприще жизни›.
→САР-1 т.6, с.83

чс 2 ТрЦ=1 Проч=1

gr претещи́: V,pf,intr; inf