приразгнѣ́ватисѧ
приразгнѣ́ватисѧ [приразгневатися]
СЦРЯ ‹приразгнѣ́ватися› гл. воз. сов. Церк. ▸ Разгнѣваться, разсердиться. ◂ Богатый обиду сотвори, и самъ приразгнѣвася. Сирах. XIII. 4.□
чс *
gr приразгнѣ́ватися: V,pf,intr,med; :
приразгнѣ́ватисѧ [приразгневатися]
СЦРЯ ‹приразгнѣ́ватися› гл. воз. сов. Церк. ▸ Разгнѣваться, разсердиться. ◂ Богатый обиду сотвори, и самъ приразгнѣвася. Сирах. XIII. 4.□
чс *
gr приразгнѣ́ватися: V,pf,intr,med; :