проро́чица
проро́чица [пророчица]
od пророчица, предсказательница, прорицательница
Дч* (προφῆτις) предсказательница, прорицательница (Исх. 15, 20□). Mapиам, сестра Моисея, называется пророчицей или потому, что она беседовала с Богом и получала от Него откровения (Числ. 12, 2□), или потому, что она предводительствовала хором певиц, а в древности в обязанности пророков входило пение св. гимнов (1 Цар. 10, 5□, 10—12).
Фл ‹Пророчица›. ▸ Женск. к ‘пророк’, прорицательница. ◂ Мар., Остр., Л. 2, 36.
Алекс ‹проро́чица›, жена имѣющая преестественный даръ пророческаго духа, каковы были Маріамъ, Деввора, и проч.
ГлтНЗ (προφῆτις, рrоphetissa) – пророчица. Лк 2:36□ И҆ бѣ̀ а҆́нна прⷪ҇ро́чица, дщѝ фанꙋ́илева, ѿ колѣ́на а҆си́рова.
чс 13 ВЗ=1 ЕВБ=2 МнК=6 Проч=1
gr проро́чица: S,f,anim; sg,nom