прїима́тисѧ

прїима́тисѧ [прииматися]

САР-1 ‹Прие́млюся›, лешися, я́хся, прииму́ся, прия́тися. гл. страд.
Беруся, получаюся, принимаемъ бываю.
‹Жезлъ его образъ тайны пріемлется›. Ирмол. глас. VIII. пѣсн. 3.
‹Трепетъ, страхъ пріятъ мя›. Трепетомъ, страхомъ одержимъ становлюся.
‹Трепетъ пріятъ я›. Псал. XXXXVII. 7.□
‹Пріятъ страхъ всѣхъ›. Лук. VII. 16.□
→САР-1 т.2, с.987

чс *

gr пріима́тися: V,ipf,intr,med; :