ратолю́бный
ратолю́бный [ратолюбный]
СЦРЯ ‹ратолю́бный› ‹ая›, ‹ое›, — ‹бенъ›, ‹бна›, ‹о›, пр. Церк. ▸ Пристрастный къ войнѣ. ◂
Фл ‹Ратолюбный›. Совр. нет. ▸ Склонный к войне, вражде. ◂ Мин. 1096 г., Сент., 140.
чс *
gr ратолю́бный: A; :
ратолю́бный [ратолюбный]
СЦРЯ ‹ратолю́бный› ‹ая›, ‹ое›, — ‹бенъ›, ‹бна›, ‹о›, пр. Церк. ▸ Пристрастный къ войнѣ. ◂
Фл ‹Ратолюбный›. Совр. нет. ▸ Склонный к войне, вражде. ◂ Мин. 1096 г., Сент., 140.
чс *
gr ратолю́бный: A; :