ратолю́бный

ратолю́бный [ратолюбный]

СЦРЯ ‹ратолю́бный› ‹ая›, ‹ое›, — ‹бенъ›, ‹бна›, ‹о›, пр. Церк. ▸ Пристрастный къ войнѣ. ◂

Фл ‹Ратолюбный›. Совр. нет. ▸ Склонный к войне, вражде. ◂ Мин. 1096 г., Сент., 140.

чс *

gr ратолю́бный: A; :