самарі́тѧнинъ

самарі́тѧнинъ [самаритянин]

Фл ‹Самарянин›, ‹самаритин›, ‹самаритенин›, ‹самаренин›, ‹самарей›, ‹самаренин›. Совр. нет. ▸ Самаритянин, житель Самарии; потомок древнееврейского населения Израильского царства. ◂ Зогр., Остр., Л., 10, 33.

Дерив Житель области самарі́а

чс *

gr самарі́тянинъ: S,m,anim; :