соꙋтѣ́шитисѧ

соꙋтѣ́шитисѧ [соутешитися]

СЦРЯ ‹соутѣша́тися› ‹ша́юся›, ‹ша́ешися›; ‹соутѣ́шитися›, гл. вз. Церк. ▸ Утѣшаться вмѣстѣ съ кѣмъ нибудь. ◂ Соутѣшитися въ васъ вѣрою общею, вашею же и моею. Римл. I. 12.□

Фл ‹Соутешатися›, ‹соутешитися›. Совр. нет. ▸ Утешаться вместе с кем-л. ◂ Изб. 1073 г., л. 46.≈

САР-1 ‹Соутѣша́юся›, ешися, тѣ́шихся, шуся, ша́тися, тѣ́шитися. гл. общ. Сл.
Чувствую удовольствіе, утѣху съ кѣмъ вкупѣ; соуслаждаюся.
‹Соутѣшитися въ васъ вѣрою общего вашею же и моею›. Римл: Х. 12.
→САР-1 т.6, с.373

ГлтНЗ (συμπαρακληθῆναι, communem exhortationem реrcіреrе) – утешиться. Рим 1:12□ сїе́ же є҆́сть, соꙋтѣ́шитисѧ въ ва́съ вѣ́рою ѻ҆́бщею, ва́шею же и҆ мое́ю.

чс 2 АП=1 АПБ=1

gr соутѣ́шитися: V,pf,intr,med; inf