спобо́рница
спобо́рница [споборница]
САР-1 ‹Спобо́рникъ›, ка. с. м. ‹Спобо́рница›, цы. с. ж. Сл.
Совоинственникъ, защитникъ въ брани.
‹И моливше бога споборника имъ быти›. 2. Маккав. X. 16.□
→САР-1 т.1, с.298
чс *
gr спобо́рница: S,f,anim; :
спобо́рница [споборница]
САР-1 ‹Спобо́рникъ›, ка. с. м. ‹Спобо́рница›, цы. с. ж. Сл.
Совоинственникъ, защитникъ въ брани.
‹И моливше бога споборника имъ быти›. 2. Маккав. X. 16.□
→САР-1 т.1, с.298
чс *
gr спобо́рница: S,f,anim; :