халтꙋла́рь

халтꙋла́рь [халтуларь]

Фл ‹Халтоларь›, ‹халтуларь›. Совр. нет. ▸ Книгохранитель. ◂ Ефр. Корм., 87 &л. 292.

Алекс ‹халтула́рь›, смотри Хартуларій. Прол: Окт: 25.

чс -

См. хартꙋла́рїй, хартофѷла́ѯъ