цѣломꙋ́дрецъ

цѣломꙋ́дрецъ [целомудрец]

Фл ‹Целомудрец›, ‹целомудритель›. Совр. нет. ▸ Целомудренный человек, наставник. ◂ Панд. Ант. XI в., л. 49.

чс -

См. цѣломудри́тель: