ѡ҆б̾юроди́ти
ѡ҆б̾юроди́ти [объюродити]
od ‹О҆бъюро́дити› обезуметь, привести в безумие
СЦРЯ ‹объюро́дити› сов. гл. ‹юро́дити›. Мин. мѣс. Дек. 12.
Фл ‹Об(ъ)юродити›. Совр. нет. ▸ Отнять рассудок, сделать безумным. ◂ Жит. Гер. Б., 174.
чс *
gr ѡбъюроди́ти: V,pf,intr; :