ѡ҆б̾юроди́ти

ѡ҆б̾юроди́ти [объюродити]

od ‹О҆бъюро́дити› обезуметь, привести в безумие

СЦРЯ ‹объюро́дити› сов. гл.юро́дити›. Мин. мѣс. Дек. 12.

Фл ‹Об(ъ)юродити›. Совр. нет. ▸ Отнять рассудок, сделать безумным. ◂ Жит. Гер. Б., 174.

чс *

gr ѡбъюроди́ти: V,pf,intr; :