ѡ҆слꙋша́нїе

Фл ‹Ослушание›. ▸ Непослушание; неверие (совр. нет); грех (совр. нет). ◂ Супр., 325, 27. Усп. сб. 237 а 4.

САР-1 ‹Ослуша́ніе›, нія. с. ср.
Неповиновеніе, непослѣдованіе повелѣніямъ, совѣтамъ чьимъ.
‹Всяко преступленіе и ослушаніе праведное пріятъ мздовоздаяніе›. Евр. II. 2.□
‹Ослушаніе приказаній, наставленій чьихъ›.
→САР-1 т.5, с.568

ГлтНЗ (παρακοή, inobedientia) – ослушание: непослушание. Рим 5:19□ Ꙗ҆́коже бо ѡ҆слꙋша́нїемъ є҆ди́нагѡ человѣ́ка грѣ́шни бы́ша мно́зи.

чс 6 АП=1 АПБ=1 Окт=1 МнП=1 МнО=1 МнК=1

gr ѡслуша́ніе: S,n,inan; sg,nom/acc