ѡ҆ѕлосла́вленный

ѡ҆ѕлосла́вленный [озлославленный]

СЦРЯ ‹озлосла́вленный› ‹ая›, ‹ое›, — ‹нъ›, ‹а›, ‹о›, прич. стр. гл. ‹озлосла́вить.› Озлославленъ же, да буду отъ людей моихъ озлобляемъ. Іов. XXXI. 30.

чс *

gr ѡѕлосла́вленный: A; :