безгла́вный
безгла́вный [безглавный]
Фл ‹Безглавный›. Совр. нет. ▸ Не имеющий, лишенный головы; безрассудный, лишенный разума; никем не возглавляемый. ◂ Кир. Тур., 1, 345.
чс *
gr безгла́вный: A; :
безгла́вный [безглавный]
Фл ‹Безглавный›. Совр. нет. ▸ Не имеющий, лишенный головы; безрассудный, лишенный разума; никем не возглавляемый. ◂ Кир. Тур., 1, 345.
чс *
gr безгла́вный: A; :