безгла́вный

безгла́вный [безглавный]

Фл ‹Безглавный›. Совр. нет. ▸ Не имеющий, лишенный головы; безрассудный, лишенный разума; никем не возглавляемый. ◂ Кир. Тур., 1, 345.

чс *

gr безгла́вный: A; :