благоискꙋ́снѡ
благоискꙋ́снѡ [благоискусно]
Фл ‹Благоискусный›, ‹благоискусно›. Совр. нет. ▸ Очень искусный, умелый. ◂ Гр. Наз. XI в., 80.
Дерив Нар. к благоискꙋ́сный
чс 1 МнК=1
gr благоиску́снѡ: ADV;
благоискꙋ́снѡ [благоискусно]
Фл ‹Благоискусный›, ‹благоискусно›. Совр. нет. ▸ Очень искусный, умелый. ◂ Гр. Наз. XI в., 80.
Дерив Нар. к благоискꙋ́сный
чс 1 МнК=1
gr благоиску́снѡ: ADV;