благолѣ́потнѣ

благолѣ́потнѣ [благолепотне]

Фл ‹Благолепотный›, ‹благолепотно›, ‹благолепотне›, ‹благолепый›. Совр. нет. ▸ Благолепный, великолепная. ◂ Жит. Панф., 120. Жит. Ал. Нев., 65.

Дерив Нар. к благолѣ́потный

чс -

См. благолѣ́потный:, благолѣ́потнѡ