благоразсꙋ́дный
благоразсꙋ́дный [благоразсудный]
СЦРЯ ‹благоразсу́дный› ‹ая›, ‹ое›, — ‹денъ›, ‹дна›, ‹о›, пр. ▸ Здраво разсуждающій. ◂
Фл ‹Благорассудный›, ‹благорассудно›, ‹благорассудне›. Совр. нет. ▸ Способный рассуждать благожелательно и справедливо, благоразумный. ◂ Сл. митр. Дан., 28.≈
чс 1 Проч=1
gr благоразсу́дный: A; plen,sg,m,nom/acc