благоразсꙋди́ти
благоразсꙋди́ти [благоразсудити]
СЦРЯ ‹благоразсужда́ть› ‹да́ю›, ‹да́ешь›; ‹благоразсуди́ть›, гл. ср. ▸ Разсуждать здраво, основательно. ◂
Фл ‹Благорассудити›, ‹благорассуждати(ся)›. Совр. нет. ▸ Рассудить благожелательно и справедливо. ◂ Мин. Янв., 10.
чс *
gr благоразсуди́ти: V,pf,tran; :