благоразсꙋди́ти

благоразсꙋди́ти [благоразсудити]

СЦРЯ ‹благоразсужда́ть› ‹да́ю›, ‹да́ешь›; ‹благоразсуди́ть›, гл. ср. ▸ Разсуждать здраво, основательно. ◂

Фл ‹Благорассудити›, ‹благорассуждати(ся)›. Совр. нет. ▸ Рассудить благожелательно и справедливо. ◂ Мин. Янв., 10.

чс *

gr благоразсуди́ти: V,pf,tran; :