благоꙋтѣ́шный

благоꙋтѣ́шный [благоутешный]

Фл ‹Благоутишный›, ‹благоутишно›, ‹благоутишне›, ‹благоутешный›. Совр. нет. ▸ Спокойный, мирный; успокоительный. ◂ Мин. Дек., 11.

чс *

gr благоутѣ́шный: A; :