благоꙋтѣ́шный
благоꙋтѣ́шный [благоутешный]
Фл ‹Благоутишный›, ‹благоутишно›, ‹благоутишне›, ‹благоутешный›. Совр. нет. ▸ Спокойный, мирный; успокоительный. ◂ Мин. Дек., 11.
чс *
gr благоутѣ́шный: A; :
благоꙋтѣ́шный [благоутешный]
Фл ‹Благоутишный›, ‹благоутишно›, ‹благоутишне›, ‹благоутешный›. Совр. нет. ▸ Спокойный, мирный; успокоительный. ◂ Мин. Дек., 11.
чс *
gr благоутѣ́шный: A; :