богоизбра́ннѡ

богоизбра́ннѡ [богоизбранно]

СЦРЯ ‹богоизбра́нно› нар. Церк. ▸ По избранію Божію. ◂

Фл ‹Богоизбранный›, ‹богоизбранно›. Совр. нет. ▸ Избранный богом. ◂ Мин. 1096 г., Окт., 177.

Дерив Нар. к богоизбра́нный

чс -

См. богоизбра́нный: