божи́ти [божити]
СЦРЯ ‹божи́ти› ‹жу̀›, ‹жи́ши›, гл. д. Церк. ▸ Почитать Богомъ; боготворить, обожать. Дамаск. о вѣрѣ. ◂
Фл ‹Божити›. Совр. нет. ▸ Обожествлять; боготворить. ◂ Мин. Апр., 47.≈
чс -