злата́ѧ
злата́ѧ [златая]
od → ‹Зла́тица› монета, золотая монета, сикль
Дч* прил. в знач. сущ. монета, золотая монета, сикль. да́ша въ сокро́вище златы́хъ ты́сѧщꙋ (4 Цар. 5, 5□; Неем. 7, 70□).
чс 71 ВЗ=1 Окт=5 МнП=4 МнО=2 МнС=1 МнК=23 ТрП=2 СлП=1 Акф=1 Тип=1
См| златы́й
См. злати́ца:, златни́ца:, златни́къ: