бра́чнѣ

бра́чнѣ [брачне]

Фл ‹Брачный›¹, (‹брачне› — совр. нет). ▸ Прил. к ‘брак’ в зн. супружество; вступающий в брак; состоящий в браке; свадебный. ◂ Мар. Остр., Мф., 22, 12.

Дерив Нар. к бра́чный

чс 1

gr бра́чнѣ: ADV;