воспросла́витисѧ

воспросла́витисѧ [воспрославитися]

СЦРЯ ‹воспрославля́тися› ‹ля́юся›, ‹ля́ешися›; ‹воспросла́витися›, 1) гл. воз. Церк. ▸ Пріобрѣтать славу. ◂ Блаженна память твоя, и славящіи ю воспрославляются. Мин. мѣс. Янв. 1. 2) стр. ▸ Быть воспрославляему. ◂

Фл ‹Воспрославляти(ся)›, ‹воспрославити(ся)›. Совр. нет. ▸ Прославлять(ся). ◂ Мин. Янв., 1. Гр. Цамбл., Похв., 21, 4.

Дерив Сов. вид к воспрославлѧ́тисѧ

Дерив Возвр. к воспросла́вити

чс -

См. воспросла́вити:, воспрославля́тися: