вѣнцено́сица

вѣнцено́сица [венценосица]

СЦРЯ ‹вѣнцено́сица› ‹ы›, с. ж. Церк. 1) ▸ Носящая на главѣ вѣнецъ. ◂ Вѣнценосица явися. Мин. мѣс. Сент. 24. 2) ▸ Державная Государыня; Монархиня. ◂ Екатерина II была мудрая вѣнценосица.

Фл ‹Венценосица›. Совр. нет. ▸ Женск. к ‘венценосец’. ◂ Мин. 1097 г., Ноябрь, 457.

Дерив Женск. к вѣнцено́сецъ

чс 8 МнК=8

gr вѣнцено́сица: S,f,anim; sg,nom