досто́ити [достоити]
Фл ‹Достояти›, ‹достоити›, ‹достоит› — безл. Совр. нет. ▸ Надлежит, следует, должно. ◂ Зогр., Остр., Л., 2, 49.
чс *
gr досто́ити: V,ipf,intr; :
См| досто́итъ