кела́рь [келарь]
od ‹Ке́ларь› хранитель монастырских припасов
Дч* ‹ке́ларь› (греч. κελλάριος) хранитель монастырских припасов (Уст. церк. гл. 2).
чс 14 ТрП=1 ТрЦ=4 Тип=9
gr кела́рь: S,m,anim; sg,nom