миронача́льникъ

миронача́льникъ [мироначальник]

od начало, податель мира

СЦРЯ ‹миронача́льникъ› ‹а›, с. м. Церк. ▸ Источникъ, начало, податель мира. ◂ Миръ яко единъ мироначальникъ подаяй. Ирмол. гласъ 1, пѣснь 5.

Фл ‹Мироначальник›. Совр. нет. ▸ Тот, кто дал начало миру (о боге). ◂ Ирм., гл. 1, п. 5.≈

чс 1

gr миронача́льникъ: S,m,anim; sg,nom