нало́жничищъ

нало́жничищъ [наложничищ]

СЦРЯ ‹нало́жничищъ› ‹а›, с. м. Церк. ▸ Сынъ наложницы. ◂

Фл ‹Наложничищ(ь)›. Совр. нет. ▸ Сын наложницы. ◂ Вост.

чс -

См. нало́жница: